Zbigniew Herbert (ur. 29 XI 1924 r., Lwów, zm. 28 VII 1998 r., Warszawa).
Poeta, eseista, dramaturg.
Przed wojną Herbert uczył się w Państwowym VIII Gimnazjum i Liceum im. Króla Kazimierza Wielkiego we Lwowie. Po wybuchu II wojny światowej zdał konspiracyjną maturę i rozpoczął studia polonistyczne, należał do AK, ukończył podziemną szkołę podchorążych.
Nie uczestnicząc w oficjalnym życiu literackim Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej, podejmował dorywcze prace m.in. jako ekspedient, kalkulator, chronometrażysta. W grudniu 1955 r. publikował na łamach „Życia Literackiego” wiersze uznane później za oficjalny debiut poetycki. Po 1958 r. wiele podróżował, odwiedził m.in.: Francję, Włochy, Grecję, Niemcy Zachodnie, Wielką Brytanię i Stany Zjednoczone. W 1975 r. został jednym z sygnatariuszy Memoriału 59 wyrażającego protest przeciwko projektowanym zmianom w Konstytucji
PRL. W 1981 r. wszedł w skład redakcji „Zapisu”, wydanego poza cenzurą. Był związany z ruchem
Solidarności, pod koniec życia współpracował z „Tygodnikiem Solidarność”.
Stanowczy i bezkompromisowy w sądach moralnych, zdecydowany przeciwnik doktryny komunistycznej, surowy sędzia pisarzy, którzy po 1944 r. zdecydowali się na współpracę z nowymi władzami Polski, w latach 80. stał się, zwłaszcza w środowiskach intelektualnych, powszechnie uznawanym autorytetem, a jego utwory i frazy zadomowiły się w społecznej świadomości.
Zmarł 28 VII 1998 r. w Warszawie.