Lech Kaczyński (ur. 18 VI 1949 r., Warszawa, zm. 10 IV 2010 r., Smoleńsk). Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, polityk, profesor prawa, działacz demokratycznej opozycji w okresie Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej.
Uczeń warszawskich liceów – im. Joachima Lelewela i XXXIX Liceum Ogólnokształcące im. Lotnictwa Polskiego na Bielanach. W 1971 roku zdał egzamin magisterski na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. W 1980 roku obronił doktorat z zakresu prawa pracy, a w 1990 roku habilitację. Od 1996 roku profesor Uniwersytetu Gdańskiego, a od 1999 roku Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego.
W Sierpniu ’80 został doradcą gdańskiego Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego w Stoczni Gdańskiej. Był autorem części zapisów porozumień sierpniowych, a także części statutów „Solidarności” dot. strajków, sekcji branżowych i układów zbiorowych. Był szefem Biura Interwencyjnego i kierownikiem Biura Analiz Bieżących Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego. 17 września 1980 roku poparł koncepcję, by wszystkie nowo powstałe związki zjednoczyły się w jeden ogólnopolski związek „Solidarność”.
W 1981 roku był delegatem na I Zjazd Krajowy „Solidarności” i przewodniczącym XI Zespołu Komisji Zjazdowej ds. stosunków z PZPR. Od lipca 1981 roku – członek zarządu regionalnego gdańskiej NSZZ „Solidarność”. W stanie wojennym za aktywność w ruchu solidarnościowym został internowany. Po uwolnieniu powrócił do działalności związkowej i był członkiem podziemnych władz „Solidarności”.
Od 1982 roku był w gdańskim ”sztabie” Lecha Wałęsy. Od 1983 roku brał udział w posiedzeniach Tymczasowej Komisji Koordynacyjnej i był jej doradcą. Od 1985 roku wchodził w skład regionalnej Rady Pomocy Więźniom Politycznym w Gdańsku. Od stycznia 1986 roku był członkiem TKK oraz uczestniczył w pracach tajnej Regionalnej Komisji Koordynacyjnej NSZZ "Solidarność". Od lipca 1986 roku pełnił funkcję sekretarza TKK. Od grudnia 1987 roku po połączeniu TKK i Tymczasowej Rady „S” wszedł w skład Sekretariatu Krajowej Komisji Wykonawczej NSZZ „Solidarność”.
Od lutego do kwietnia 1989 roku uczestniczył w obradach okrągłego stołu w zespole do spraw pluralizmu związkowego. Od kwietnia do lipca 1989 roku członek tzw. „Komisji Porozumiewawczej” pomiędzy rządem a „Solidarnością”. Od kwietnia 1989 roku został członkiem Prezydium Krajowej Komisji Wykonawczej NSZZ "Solidarność", zastępującym przewodniczącego. W maju 1990 roku został I wiceprzewodniczącym NSZZ „Solidarność”.
W latach 1989–91 senator; 1991–93 i 2001–02 poseł na sejm. W 1991 był ministrem stanu ds. bezpieczeństwa w Kancelarii Prezydenta RP. W latach 1992–95 prezes Najwyższej Izby Kontroli. W latach 2000–2001 minister sprawiedliwości - prokurator generalny. W latach 2002–05 Prezydent m.st. Warszawy. Od 23 grudnia 2005 roku do 10 kwietnia 2010 roku Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej.
Od początku działalności politycznej w wolnej Polsce postulował lustrację i dekomunizację w życiu publicznym. Walczył o dobre imię Polski na arenie międzynarodowej, przywracał pamięć o Powstaniu Warszawskim. Poniósł ofiarę życia wypełniając patriotyczny obowiązek wobec poległych w Katyniu.
mapa.lodz.pl
📖❔
Jeśli masz pytania lub potrzebujesz pomocy geodety zadzwoń lub napisz:
📱+48690210110
📱+48537468695
📩 geodeta@smartgeo.pl